رفع مزاحمت چیست

رفع مزاحمت ملک

عاوی که ممکن است حول محور تصرفات مالک از ملکش اقامه شود رفع مزاحمت ملکی یا دعوای مزاحمت ملکی می باشد. که با دعاوی مشابه مانند تصرف عدوانی و ممانعت از حق تفاوت دارد.

مزاحمت در معنای لغوی خود به معنای محدود کردن، تنگ کردن و به سختی انگاشتن اموربرای شخص است.این دعوا از جمله دعاوی تصرف نیز می باشد منظور از دعاوی تصرف دعاوی هستند که استفاده وتصرف مالک را از ملک و مایملک وی محدود ساخته اند.معنای عرفی مزاحمت با معنای قانونی ان در ماده ی ۱۶۰ قانون آیین دادرسی مدنی نیز منطبق است. رفع مزاحمت ملکی امری ضروری در این رابطه است.

ماده ی ۱۶۰ قانون آیین دادرسی مدنی مقرر می دارد:(دعوای مزاحمت عبارت است از دعوایی که به موجب آن متصرف مال غیرمنقول درخواست جلوگیری از مزاحمت کسی را می نماید که نسبت به متصرفات او مزاحم است بدون این که مال را از تصرف متصرف خارج کرده باشد.)

مزاحمت در لغت به معنی اذیت کردن و تنگ گرفتن بر کسی می باشد  و دعوی مزاحمت از جمله دعاوی تصرف می باشد و در اصطلاح قوانین ، دعاوی تصرف دعاوی هستند که در آن بواسطه اقدامی ، استفاده متصرف از مال ، غیر ممکن یا محدود می گردد . معنای عرفی دعوی مزاحمت منطبق است با تعریفی که قانون آئین دادرسی مدنی در ماده 160 به این شرح بیان کرده است ( دعوی مزاحمت عبارت است از دعوائی که به موجب آن ، متصرف مال غیرمنقول درخواست جلوگیری از مزاحمت کسی را می نماید که نسبت به تصرفات او مزاحم است ، بدون اینکه مال را از تصرف متصرف خارج کرده باشد )

مزاحمت عملی است ناپایدار که از شخص مزاحم صادر می شود و همراه با زمان از بین می رود . به عنوان مثال زارعی می خواهد زمین خود را شخم بزند . به محض اینکه تراکتور را داخل زمین و شخم را شروع می کند ، دیگری به طرق مختلف مانع انجام کار او شده و از شخم زدن زارع جلوگیری می نماید . زارع ناگزیر است دست از شخم بردارد و در همان موقع مزاحمت منتفی می گردد و از شخص مزاحم عملی سر نمی زند . زارع به تصور اینکه هرگاه بخواهد زمین خود را مورد تصرف و استفاده قرار دهد ، مزاحم دگر بار مانع اقدام او خواهد شد ، برای جلو گیری از مزاحمت آینده در صدد طرح دعوی یا شکایت بر می آید . مزاحمت در واقع حقیقت واحدی است که از اجزاء به هم پیوسته ای تشکیل می شود . ممکن است جزئی از آن در گذشته وجود خارجی یافته و جزء دیگر در آینده بوجود آید.